Reiki in de oosterse wereld

Reiki werd herontdekt en ontwikkeld door de Japanner Mikao Usui, die onder andere een boeddhistische monnik was. Hij werd geboren op 15 augustus 1865 in het dorpje Taniai in het Yamagata-district in de Gifu-prefectuur. Deze prefectuur ligt nabij het huidige Nahoya.

Omdat hij veel gereisd  en gestudeerd had, dachten sommige mensen dat hij uit een rijke Japanse familie afkomstig was, hetgeen in Japan ook meestal het gebruikelijk is in dit soort gevallen. Niemand kan dit echter bevestigen. Gedacht wordt dat hij als rondtrekkend monnik reisde en studeerde, en tijdens zijn tocht meer op zijn eigen initiatief, flexibiliteit en de goddelijk voorzienigheid vertrouwde dan op zijn rijkdom.

Bekend is dat hij in zijn jonge jaren in de boeddhistische Tendai-tempel op de heilige berg Kurama ten noorden van Kyoto studeerde.

Mikao Usui reisde door Japan, China en Europa op zoek naar kennis. Hij wilde zoveel mogelijk leren en hield zich met een groot aantal vakken bezig, waaronder medicijnen, psychologie, religie en spirituele ontwikkeling. Omdat hij over grote geestelijke vermogens beschikte, kon hij zich bij een metafysische groep aansluiten. Hier leerde hij nog meer over de spirituele wereld. Zijn sterke, steeds toenemende belangstelling voor kennis vormde een geestelijke basis met behulp waarvan hij de betekenis van de ongelooflijke zegen kon begrijpen, die hem een aantal jaren later ten deel viel.

Dankzij zijn opleiding en zijn scherpe verstand vond hij werk als secretaris van Shinpei Goto, die in die tijd hoofd was van het Ministerie van Sociale Zaken en Volksgezondheid en later burgemeester van Kyoto. Een van de voordelen van deze baan was, dat Mikao Usui veel invloedrijke mensen in geheel Japan leerde kennen. Deze contactpersonen hielpen hem erbij een zelfstandig, succesvol zakenman te worden. Een tijd lang gingen de zaken heel goed, maar in 1914 keerde het tij. Omdat Mikao Usui kennis had van het boeddhisme, besloot hij een boeddhistische monnik te worden. Hij concentreerde zich op deze devote praktijk en oefende intensief. Uiteindelijk keerde hij terug naar de berg Kurama, waar  hij als jongen gestudeerd had. Hij besloot zich 21 dagen lang op de berg terug te trekken. Daar vastte, zong, bad en mediteerde hij. Tijdens een van die meditaties ging hij onder een kleine waterval staan en liet het water over zijn hoofd lopen. Zo mediteert men nog steeds op de berg Kurama!

De bedoeling hiervan is het kruinchakra te reinigen en te openen.

Tegen het einde van zijn retraite, in maart 1922, voelde hij een groot en sterk geestelijk licht zijn kruin binnenstromen en zo beleefde hij een satorie, een verlichte ervaring. Dit licht was de Reiki energie die in de vorm van een initiatie tot hem kwam. Toen dit gebeurde, werd zijn bewustzijn steeds groter en hij wist dat een grote kracht bezit van hem had genomen. Hij wist dat dit de kracht was, waarnaar hij verlangd had op de berg Kurama toen hij als jongeman medicijnen studeerde. Hij was dolblijk en hij wist dat hij nu ook anderen kon genezen zonder zijn eigen energie daarbij te verbruiken. Mikao Usui gebruikte Reiki eerst voor zichzelf en later ook voor zijn familie. In april 1922 ging hij naar Tokio waar hij de “Usui Reiki Ryoho Gakkai”, de “Stichting voor de Usui Geneeswijze” oprichtte. Bovendien opende hij een kliniek in Harajuku, Aoyama, nabij het graf van de Meiji-keizer in het centrum van Tokio, waar hij lezingen hield en Reiki behandelingen begon te geven. In 1923 kregen vrede en harmonie echter een flinke dreun tijdens de grote Kanto aardbeving. Deze aardbeving was een van de zwaarste en meest verwoestende die Japan ooit heeft getroffen. Meer dan 140.000 mensen kwamen om het leven. Duizenden huizen en gebouwen stortten in en de daaropvolgende branden verwoestten nog veel meer huizen. Duizenden mensen werden dakloos, vele anderen raakten gewond of werden ziek. Praktisch iedereen raakte door deze gebeurtenis getraumatiseerd. Er ontstond een enorme behoefte aan Reiki en Mikao Usui en zijn studenten werkten dag en nacht om zoveel mogelijk mensen te helpen.

In 1925 opende Mikao Usui een aanzienlijk grotere kliniek in Nakano, Tokio en begon door Japan te reizen om mensen over Reiki te vertellen. Nog vele jaren na de aardbeving hadden de mensen de helende energie nodig en Mikao Usui gaf zijn kennis door aan meer dan 2000 studenten en hij leidde zestien leraren op. Omdat hij zich zo inzette, werd hij door de Japanse Meiji-keizer geëerd, hem werd de Kun San To-onderscheiding voor zijn verdiensten tegenover zijn medemensen verleend. Mikao Usui wilde verhinderen dat Reiki slechts voor een bepaalde groep was voorbehouden of aan een bepaalde vorm van gezag of begrenzing onderhevig was. Hij wilde dat iedereen er gebruik van zou kunnen maken en Reiki over de hele wereld verspreid zou worden. Hij vond dat iedereen de kans moest krijgen om het goddelijke te ervaren, want daardoor zouden de mensen eerder bereid zijn met elkaar samen te werken aan een beter wereld.

Op 9 maart 1926 stierf Mikao Usui na een beroerte tijdens een Reiki cursus in Fukuyama. Hij is begraven bij de Saihoji-tempel in Suginami-Ku in Tokio.

Reiki in de westerse wereld

Mevrouw Hawayo Takata was degene die Reiki in de westerse wereld introduceerde. Als zij er niet geweest was, dan had het waarschijnlijk veel langer geduurd tot Reiki de grenzen van Japan had overschreden. Misschien was dat zonder haar ook nooit gebeurd. Het is aan haar te danken dat men Reiki overal ter wereld kent en dat vele miljoenen mensen van de helende kracht van Reiki mogen profiteren.

Hawayo Takata werd op 24 december 1900 op Hawaï, op het eiland Kauai geboren. Toen ze opgroeide, ging ze op de suikerrietplantages werken. Uiteindelijk trouwde ze met een boekhouder van een van de plantages. Ze kreeg twee kinderen en haar man stierf in 1930. Hawayo Takata moest haar kinderen alleen opvoeden en op de suikerrietvelden werken om haar gezin te kunnen onderhouden. Het werk was erg zwaar en vijf jaar later kreeg ze last van haar longen, had pijn in haar onderlichaam en kreeg een zenuwinzinking. Korte tijd later stierf een van haar zusters en zij besloot haar ouders in Japan een bezoek te brengen en hulp voor haar gezondheid te zoeken.

Ze ging eerst naar een gewoon ziekenhuis maar besloot vervolgens iets anders uit te proberen. Zo kwam ze bij de Reiki-kliniek van Dr. Hayashi, een van de door Mikao Usui opgeleide leraren. Hayashi was marine-arts. Daar werd zij tweemaal per dag behandeld en na vier maanden was zij volledig hersteld. Tests in een gewoon ziekenhuis bevestigden dit.

Zij was bijzonder gelukkig dat ze weer gezond was en ze wilde Reiki leren om haar gezondheid te kunnen behouden wanneer ze weer naar Hawaï zou terugkeren. In 1936 werd ze door Dr. Hayashi in de eerste Reiki-graad ingewijd. Ze werkte een jaar lang in zijn kliniek en behandelde mensen met Reiki. Uiteindelijk werd ze in de tweede Reiki-graad ingewijd. In 1937 keerde ze naar Hawaï terug. Dr. Hayashi volgde haar en samen reisden ze door Hawaï en hielden lezingen, onderwezen Reiki en behandelden mensen. Op 21 februari 1938 werd Hawayo Takata door Dr. Hayashi ingewijd in de derde Reiki-graad, de hedendaagse Reiki 3B-graad (Reiki meester/leraargraad). Hawayo Takata opende een Reiki-kliniek in de omgeving van Hilo op Hawaï en een tweede in Honolulu. Daar behandelde ze mensen en leidde ze Reiki-I studenten op tot Reiki-II studenten. Ze werd beroemd als healer en reisde door de Verenigde Staten en naar andere delen van de wereld om Reiki te onderwijzen en mensen te behandelen.

In 1970 begon ze studenten in de meestergraad op te leiden. Toen Hawayo Takata op 11 december 1980 stierf, had ze 22 Reiki-meesters ingewijd en dankzij deze meesters kon de Reiki leer zich verder verspreiden over de westerse wereld.